Τι συναισθήματα μας δημιουργούν τα Χριστούγεννα;
Μια γιορτή τόσο μοναδική μπορεί να σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα. Οι άνθρωποι του πνεύματος έχουν εκφράσει τις σκέψεις τους με ποιήματα για τα Χριστούγεννα που δίνουν σε εμάς πολλές αφορμές για στοχασμό και περισυλλογή.
Όμως μαζί με τα πιο βαθυστόχαστα ποιήματα, έχουμε επιλέξει και αρκετά πιο ανάλαφρα ποιήματα για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά που μπορούν να διαβαστούν μαζί με μικρά παιδιά και να προσδώσουν λίγη ακόμα Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στις μέρες τους.
Σε αυτό το άρθρο του Parents Hub θα βρείτε:
Φίλοι και οικογένεια, γιορτές και χαρά. Τα Χριστούγεννα είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο ιδιαίτερες μέρες του χρόνου. Παρόλα αυτά, κάθε άνθρωπος τα βιώνει αλλιώς. Παιδική νοσταλγία, σκέψεις για την πολυπόθητη ειρήνη ή γλυκόπικρες αναμνήσεις μπορεί να αφήνουν μια δόση μελαγχολίας.
Εδώ λοιπόν έρχεται η ποίηση που σκοπός της είναι να μετουσιώνει σε λέξεις όλα όσα σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε. Από πιο παραδοσιακά ποιήματα που μιλούν για τη γέννηση του Χριστού μέχρι πιο λυπητερές δημιουργίες από άτομα που μουδιάζουν στη σκέψη ότι γιορτάζουν ενώ ο διπλανός τους υποφέρει, συγκεντρώσαμε τα πιο γνωστά ποιήματα για τα Χριστούγεννα που έχουν γραφτεί στη γλώσσα μας.
Είναι τα λυπημένα Χριστούγεννα 1987
είναι τα χαρούμενα Χριστούγεννα 1987
ναι, τα χαρούμενα Χριστούγεννα 1987!
σκέπτομαι τόσα δυστυχισμένα Χριστούγεννα…
Α! ναι είναι πάρα πολλά.
Πόσα δυστυχισμένα Χριστούγεννα πέρασε
ο Διονύσιος Σολωμός
πόσα δυστυχισμένα Χριστούγεννα πέρασε
ο Νίκος Εγγονόπουλος
πόσα δυστυχισμένα Χριστούγεννα πέρασε
ο Μπουζιάνης
πόσα ο Σκλάβος
πόσα ο Καρυωτάκης
πόσα δυστυχισμένα Χριστούγεννα
πέρασε ο Σκαλκώτας
πόσα
πόσα
Δυστυχισμένα Χριστούγεννα Ποιητών.
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να `ν’ ήμερος να`ναι άκακος
λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση
κι όπου φωλιάσει και σταθεί
κανείς να μην του φτάνει εκεί
Μα ήρθαν αλλιώς τα πράματα
τονε ξυπνάν χαράματα
τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος
του τρώνε και το λίγο βιος
κι από το στόμα τη μπουκιά
πάνω στην ώρα τη γλυκιά
του τηνε παίρνουνε κι αυτή
χαρά στους που `ναι οι δυνατοί!
Χαρά στους που `ναι οι Δυνατοί
γι’ αυτούς δεν έχει χόρταση.
Χριστούγεννα άφωνα και παγωμένα
Έθαψαν το μαντίλι της μητέρας
Που σκούπιζε τα μάτια τους κάθε πρωί
Το μαντίλι το λεκιασμένο απ’ το αίμα
Το σπίτι έρημο αγρυπνεί
Τ’ αδέρφια παίζουνε κρυφτούλι
Η νύχτα φθάνει επίβουλη κρυφή
Οι ίσκιοι κατεβαίνουνε πάνω στους τοίχους
Όλο και κατεβαίνουν
Και τ’ αδέρφια τους μετρούνε
Τους μετρούν και κλαίνε
Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.
Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.
«Είδες –μου λέει- γεννήθηκε η ευσπλαχνία!
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες
και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.
Τι φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι
οπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!
Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!
Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ‘βλεπαν το φωτεινό του δρόμο
κι από τη ζήλεια θα’ τρεμαν…Αστέρι σε ποια χώρα
του απέραντου ουρανού να λαμπυρίζεις τώρα;
Η παντοδύναμη φθορά μην έσβησε το φως σου;
Ή μήπως είσαι αθάνατο και συ σαν το Χριστό σου;
Δεν κατεβαίν’ η λάμψη σου κι εδώ στα χώματά μας;
Για όλα τ’ άστρα, αλίμονο! δεν είναι η ματιά μας…
Και μόνον όταν τα λαμπρά Χριστούγεννα μας θα μπουν,
θαρρώ πως οι ακτίνες του μες την ψυχή μου λάμπουν.
Όξω πέφτει αδιάκοπα και πυκνό το χιόνι,
κρύα και κατασκότεινη κι αγριωπή η νυχτιά.
Είναι η στέγη ολόλευκη, γέρνουν άσπροι κλώνοι,
μες το τζάκι απόμερα ξεψυχά η φωτιά.
Τρέμει στα εικονίσματα το καντήλι πλάγι
και φωτάει στη σκυθρωπή, στη θαμπή εμορφιά.
Να η φάτνη, οι άγγελοι κι ο Χριστός κι οι Μάγοι
και το αστέρι ολόλαμπρο μες στη συννεφιά!
Κι οι ποιμένες, που έρχονται γύρω από τη στάνη
κι η μητέρα του Χριστού στο Χριστό μπροστά
Το μικρό το εικόνισμα όλ’ αυτά τα φτάνει,
μαζεμένα όλα μαζί και σφιχτά-σφιχτά.
Πέφτει ακόμη αδιάκοπο κι άφθονο το χιόνι,
όλα ξημερώνονται μ’ άσπρη φορεσιά
στον αγέρα αντιλαλούν του σημάντρου οι στόνοι,
κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει η εκκλησιά.
Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι
κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι’ εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Μες την αχνόφεγγη βραδιά
πέφτει ψιλό-ψιλό το χιόνι,
γύρω στην έρμη λαγκαδιά
στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι.
Ούτε πουλιού γροικάς λαλιά,
ούτ’ ένα βέλασμα προβάτου,
λες κι απλωμένη σιγαλιά
είναι κει ολόγυρα θανάτου.
Μα ξάφνου πέρα απ’ το βουνό
γλυκός σημάντρου ήχος γροικιέται,
ωσάν βαθιά απ’ τον ουρανό
μέσα στη νύχτα να σκορπιέται.
Κι αντιλαλεί τερπνά-τερπνά
γύρω στην άφωνη την πλάση,
και το χωριό γλυκοξυπνά
την Άγια μέρα να γιορτάσει.
Δουλεύει κάθε νύχτα ευλαβικά
τα ηδονικά σκηνώματα
απάνω στο αμόνι των σωμάτων,
με αγυρτείες και γητέματα
τινάζοντας εδώ κι εκεί τη μαύρη χαίτη
και με το βλέμμα να σου συννεφιάζει το μυαλό
όπως διπλώνει ωραία το ρούχο
πάνω στο καπνισμένο ασήμι
και χωρίζει λιγάκι τα γόνατα
για ν’ ακουμπήσει το μηνίσκο δεξιά.
Την κοιτάς που κουρνιάζει περήφανα
στο Κριάρι ανάμεσα και στο κέρας του Ταύρου
ποντάροντας στα κρυπτικά αρώματα
που αναδεύει στην πυρακτωμένη σάρκα,
καθώς ένας σκοπός
που ξέμεινε αργά έξω απ’ το τείχος
στρώμα μιας αιγύπτιας
γύρισε μεθυσμένος τα χαράματα
κι άνοιξε τις ανατολικές πύλες
να περάσει ο θεός.
Αθηνάς και Ευριπίδου γωνία στέκομαι εμπύρετος, βουβός.
Αμμωνία από του στήθους τις αναθυμιάσεις.
Άγριο γλυκοσάλεμα.
Εσύ, θα περάσεις μικρή Ουρανία, στο χαλασμό του πλήθους.
Μήτε θα κοιτάξεις, μήτε θα μιλήσεις. Καλλικέλαδα –στο σπήλαιο πάντα, του στήθους– καίγονται πουλιά.
Εσύ, θα μ’ αφήσεις. «Βλέπω φανερά τον γκρεμό μου» σας έγραψα, κύριε, Σπυρίδωνα Λάμπρο. «Το έθνος βουλευτοκρατείται».
Να ’βρω μια Σκιά, κι ας είν’ του Άδου.
Τον χαμό μου.
Να βουλιάξω στα παληά τα χρόνια.
Χρόνος των Αθηνών, η Εφημερίς.
Της Ηπείρου Φωνή, η στήλη μου.
Κι ο αχός του Απείρου, λύνει τα νερά, με καίει με χιόνια.
Αθηνάς και Ευριπίδου γωνία φλέγομαι.
Έχει κρύο.
Κι η ανία για σας, πόση, ένδοξε κύριε Παράσχο!
Θα μπω στον τάφο μου. «… αύριο, του Χριστού, θα φέξει», γράφω στον αδελφό μου. «Τον Σταυρό Του πάσχω».
Δροσολογιά ο θάνατος. Κι όποιος αντέξει.
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη λυγούν τα πόδια
και προσκυνούν γονατιστὰ στη φάτνη τους τ᾿ άδολα βόδια.
Κι᾿ ο ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα σταυροκοπιέται
και λέει με πίστη απ᾿ της ψυχής τ᾿ απόβαθα, Χριστὸς γεννιέται!
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη κάποιοι ποιμένες
ξυπνούν απὸ φωνὲς ύμνων μεσούρανες στη γη σταλμένες.
Κι᾿ ακούοντας τα Ωσαννὰ απ᾿ αγγέλων στόματα στο σκόρπιο αέρα,
τα διαλαλούν σε χειμαδιὰ λιοφώτιστα με τη φλογέρα.
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη – ποιὸς δεν το ξέρει; –
των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα λάμπει τ᾿ αστέρι.
Κι᾿ όποιος το βρει μέσ᾿ στ᾿ άλλα αστέρια ανάμεσα και δεν το χάσει
σε μιὰ άλλη Βηθλεὲμ ακολουθώντας το μπορεί να φτάσει.
Αχός χαράς την πλάση,πέρα ως πέρα,
απόψε τρικυμίζει ΄ τόσα μύρα
ποτέ δε βαλσαμώσαν τον αγέρα,
των ουρανών ανοίχτη, λες, η θύρα.
Έν’άστρο μόνο ΄κι ω, τι φως πλημμύρα
στον μεσονύχτιον ήσυχον αιθέρα!
Αγγέλοι υμνολογούν την άγια μέρα,
που ανθρώπινη ο Θεός εδέχτη μοίρα.
Μάγους σοφούς κι αθώους βοσκούς αντάμα
η φάτνη ταπεινή συναδερφώνει ΄
κι ανίδεη στο υπέρθεο τούτο θάμα
– ποιο θάμα σαν το φως του λογισμού της;-
εκστατική,μια μάνα καμαρώνει
το πρώτο χαμογέλασμα του γιου της!
Ω, συ μεγάλε Αναμενόμενε
του δύστυχου πεσμένου ανθρώπου!
Για Σε ψαλμοί κι’ ωδές και σίβυλλες,
για σένα οι θρύλοι κάθε τόπου.
Για Σε ο Δαβίδ τη λύρα ανάκρουσε,
κι’ ο μεγαλόπνοος Ησαΐας,
πού διασκελίζοντας τα σύνορα
της Ιουδαίας και της Ασίας,
στης γης τα πέρατα το κήρυξε,
πώς θείο Παιδί για μας εδόθη,
π’ όλοι θα βρουν σ’ Αυτό την πλήρωση
οι πανανθρώπινοι μας πόθοι.
Τον ερχομό Σου, ώ! πώς τον πρόσμενε
του βράχου ό τραγικός Δεσμώτης,
όσο τα σπλάγχνα τ’ όρνιο εσπάραζε
της αδαπάνητης του νιότης!
Κι ήρθες! Δεν ήρθες μ’ αστροπέλεκα
και με βροντές και καταιγίδα.
Ήρθες σαν αύρα, σαν πνοή, σαν φως,
σαν ορθρινή δροσοσταλίδα.
Ήρθες! Μπροστά σου γονατίζουμε
Μάγοι φτασμένοι από τα ξένα,
και ταπεινά σε χαιρετίζουμε
τον λατρευτό μας και τον Ένα.
Ένας μικρός χριστός
γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο.
ένας μικρός χριστός
που ζωγραφίζει θαμπά
στο τζάμι δέντρα για τα
παιδιά, καράβια για τα
όνειρα, ένα παραμύθι
της αγάπης για τους
απελπισμένους.
παραμονή και τα
χιλιάδες φώτα της
πλατείας στα μάτια του
λάμπουν σαν δάκρυα.
Χριστούγεννα.
Κάτω από το χιόνι, ανάμεσα στα αγκάθια του χειμώνα,
να αναζητούμε ίριδες.
Χρειάζεται η ασθένεια ή ο κατατρεγμός,
να βγάλει φύλλα πάνω στο κλαδί του εαυτού η επίγνωση.
Κι αν είναι ένα μηχάνημα η πρόφαση
για να σου σπινθηρογραφήσει την ψυχή,
η διάγνωση μοιάζει δώρο πολύτιμο, που άδολα προσφέρεται.
Ήρθε η ώρα, όπως φαίνεται, για εκείνη τη μητρική αγκαλιά, που τόσο πόθησες.
Πίδακας, που αναβλύζει στη νύχτα σου φως και τρυφερότητα.
Για να εγκαταλείψουμε της υλοφροσύνης την παγωμένη λίμνη,
πρέπει η αθωότητα να τυλιχθεί απαλά με σπάργανα,
αθόρυβα να διαλυθούν τα πταίσματα.
Κι αν είναι μ’ ένα δάκρυ για όσους πονούν,
νούφαρα γαλάζια να επιπλεύσουν μέσα στην καρδιά,
ευχαριστώ.
Ευχαριστώ που χρειάστηκε μία γέννηση ανώδυνη
και κυρίως η δική Σου συγκατάβαση
για να Σε αισθανθώ Ανατολή μου με όλα Σου τα χρώματα.
Φύσαγε τρελά ο Βαρδάρης στην πλατεία
κατέβαινε απ’ τα Κρούσια στον Αϊ-Δημήτρη
σήκωνε τόνους νιφάδες προς την Κόκκινη Εκκλησιά
σχημάτιζε λόφους παγωμένο χιόνι προς την Εγνατία.
Απ’ τα κοντά μπατζάκια το κρύο έμπαινε ψηλά στο σώμα
καθώς πηγαίναμε για κάρβουνα με τον πατέρα στην Ολύμπου
η σόμπα έκαιγε ασταμάτητα, να μπουμπουνίσει έλεγε η γιαγιά
βάζαμε εφημερίδες στις χαραμάδες για να φτουρήσει η θέρμανση.
Καμία νοσταλγία για τα παλιά, για τις μασίνες και τα κάρβουνα
τις εποχές της φτώχειας, του κάρβουνου, της ξυλόσομπας.
Μόνη νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια, τα ανεπίστρεπτα,
τότε που ο νέος αιώνας ήτανε έτη φωτός μπροστά…
Το αστέρι των Χριστουγέννων
λάμπει απόψε
και γω τραγουδώ με την κιθάρα μου
και ελπίζω, ελπίζω πως ο ήλιος
θα λάμπει αύριο πάλι
και τραγουδώ για την ειρήνη
Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος
αλλά για μένα
το αστέρι των Χριστουγέννων
λάμπει απόψε.
Περπατώ στους δρόμους της πόλης
και τραγουδώ για την ειρήνη
όλου του κόσμου.
Ένας ήλιος ανέτειλε απόψε.
Θα ’ναι η οριστική ρήξη
ένα μειδίαμα στο πρόσωπο
ράγισμα στο γυαλί∙
ένας απρόσκλητος επισκέπτης
ανήμερα τα Χριστούγεννα
μες στις μέρες των γιορτών
να γνέφει με το χέρι του
πως όλα εδώ τελειώσανε
πως πρέπει να ψάξουμε
γι’ άλλη γη
γι’ άλλα μέρη…
να μείνουμε εκεί
να μεγαλώσουμε
και ίσως κάποτε
αγαπηθούμε ξανά.
Εκείνα τα χρόνια η φτώχεια περίσσευε
Τη μαζεύαμε, λοιπόν, σε πιάτα
Και τη μοιράζαμε στους γείτονες
Η κυρα-Λένη τρία σαλιγκάρια στο πιάτο, για μας
Κι εμείς σκέτες πικραλήθρες για την κυρα-Αρετή
Κι αυτή, ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο
Στολισμένο με βόλους, τυλιγμένους με χρυσόχαρτα
Για να το βλέπει όλος ο κόσμος – το `κανε χωρίς έπαρση
Τα θερινά απογεύματα, οι γριούλες έγνεθαν ποκάρια απ’ το
Γειτονικό εργοστάσιο του Τζήμα και οι νεότερες έπλεκαν
Πολύχρωμες, μ’ αυτά, φανέλες, για όλα τα παιδιά της γειτονιάς
Ένα βράδυ πέρασε απ’ τη γειτονιά μας ο Χριστός
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό και του το `φεραν με προθυμία
Εκείνος ευλόγησε και χάθηκε στο δειλινό
Από τότε η φτώχεια μας έσπασε σε άπειρα κομμάτια
Μέχρι που χάθηκε εντελώς ή τη συνηθίσαμε.
Χριστούγεννα.
Παραμονή.
Κισσός-Άγιος Δημήτριος με τα πόδια.
Ομίχλη πηχτό σύννεφο στο δάσος
δέντρα νύμφες με κλαδιά ψαλίδια
κουνιούνται ρυθμικά
ακούγεται μόνο
ο ήχος των φύλλων που σέρνονται στο χώμα.
Το πρόσωπό σου όμορφο, οικείο.
Ξάφνου ένας λαγός πετάγεται μπροστά μας.
Σχεδόν κλαίμε από συγκίνηση.
Ίσως το βράδυ κοιμηθώ μαζί σου,
ίσως όχι.
Ίσως αύριο με εγκαταλείψεις.
Όμως ο λαγός-στιγμή
ασπρόμαυρη φωτογραφία
θα διασχίζει για πάντα το σκοτάδι
σ’ ένα δάσος
Χριστούγεννα παραμονή
στο Πήλιο.
Ένας Θεός γεννιέται. Άλλοι πεθαίνουν. Η Αλήθεια
ούτε ήρθε ούτε υπήρξε. Το τι είναι πλάνη αλλάζει.
Άλλη αιωνιότητα αυτή, άλλη συνήθεια,
κι ό,τι ήταν πριν πάντα καλύτερο φαντάζει.
Η επιστήμη οργώνει στα τυφλά το χώμα να ξεμπλέξει.
Ονείρου παραλήρημα της πίστης τα ιδεώδη.
Νέος Θεός σημαίνει απλά μια νέα λέξη.
Μην ερευνάς και μην πιστεύεις. Τα πάντα είναι γριφώδη.
Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Παραμονή
κι εμείς σαν όλους ετοιμάσαμε γιορτή.
Μα δεν είν’ άνετα σαν φάτνη εδώ μέσα:
Μπαίνει το κρύο από παντού, δεν έχει μπέσα.
Χριστούλη, κόπιασε, γεννήσου αν θες, μα κοίτα:
Σου στρώσαμε, δεν έχει τζάκι όμως και πίττα.
Τρέμουμε κι όλοι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά
σαν τους πρωτόγονους σε σκοτεινή σπηλιά.
Το χιόνι πέφτει στο κορμί μας, το παγώνει.
το χιόνι εισβάλει στην καλύβα και σαρώνει.
Κόπιασε, χιόνι, μπες, θα βρεις φίλους εδώ:
Κι εμάς μας έδιωξαν από τον ουρανό.
Κρασί ζεσταίνουμε, παλιό και δυνατό.
κάνει καλό με τέτοιον άγριο καιρό.
Ζεστό κρασί, ξύλα στην πόρτα καρφωμένα.
Έξω, ουρλιάζουνε αγρίμια θυμωμένα.
Κοπιάστε, αγρίμια, να κρυφτείτε απ’ το χιονιά:
Ούτε τ’ αγρίμια έχουνε ζεστή φωλιά.
Θα ρίξουμε τα πανωφόρια στη φωτιά,
να γίνει η φλόγα της για λίγο πυρκαγιά,
να ζεσταθούμε ενώ θα καίγεται η στέγη,
να ζούμε όταν το σκοτάδι πια θα φεύγει.
Κόπιασε, άνεμε -εκεί έξω πως αντέχεις;
Κι εσύ κουράστηκες, κι εσύ σπίτι δεν έχεις.
Μπορεί τα Χριστούγεννα να έρχονται κάθε χρόνο, αλλά οι συνήθειές μας μπορούν να είναι τόσο διαφορετικές που να ξαναζούμε τη γιορτή με εντελώς διαφορετικό τρόπο κάθε χρονιά. Τα ποιήματα Χριστουγέννων για παιδιά είναι ένας φανταστικός τρόπος για να έρθουμε πιο κοντά με τα παιδιά και και να καταλάβουν το νόημα της πιο όμορφης γιορτής του χρόνου.
Επιπλέον, ένα μικρό ποίημα γραμμένο σε μια κάρτα με ευχές για Χριστούγεννα μπορεί να κάνει τα δώρα Χριστουγέννων για τα παιδιά ακόμα πιο ιδιαίτερα.
Χτύπα καμπάνα του χωριού μας
χτύπα καμπάνα μου χρυσή,
Χριστούγεννα γιορτάζει ο κόσμος όλος,
σήμαινε σήμερα και συ.
Χτύπα καμπάνα να σ’ ακούσουν,
και κάθε Χριστιανός να ‘ρθει,
ένα κεράκι για ν’ ανάψει,
εις του Χριστού μας τη γιορτή.
Στη γωνιά μας κόκκινο
τ’ αναμμένο τζάκι.
Τούφες χιόνια πέφτουνε
στο παραθυράκι.
Όλο απόψε ξάγρυπνο
μένει το χωριό
και χτυπά Χριστούγεννα
το καμπαναριό.
Έλα, Εσύ, π’ Αρχάγγελοι
σ’ ανυμνούν απόψε,
πάρε από την πίτα μας
που ευωδιά και κόψε.
Έλα κι γωνίτσα μας
καρτερεί να ‘ρθεις.
Σου ‘στρωσα Χριστούλη μου
για να ζεσταθείς.
Ήρθαν τα Χριστούγεννα ξανά
με τα δέντρα και τα δώρα τα πολλά,
ψάλλουν όλα τ’ αγγελούδια
όμορφα γλυκά τραγούδια.
Χαίρομαι διπλά κι εγώ
γελαστά χοροπηδώ.
Σήμερα γιορτάζω
και τα γιορτινά μου βάζω.
Με λαχτάρα περιμένω
καθαρό και στολισμένο
χίλια δώρα στη γιορτή μου
και ευχές για προκοπή μου.
Τα παρακάτω Χριστουγεννιάτικα ποιήματα για αστεράκια είναι τα πιο γλυκά ποιήματα που μπορέσαμε να βρούμε για μικρά παιδιά. Μπορεί τα αστέρια είναι παντού τις μέρες των γιορτών, αλλά με ένα παραμύθι ή ποίημα αμέσως παίρνουν άλλη σημασία. Επιλέξαμε Χριστουγεννιάτικα ποιήματα για παιδιά νηπιαγωγείου ή προσχολικής ηλικίας που ελπίζουμε να αρέσουν στους μικρούς μας φίλους.
Καμπανούλες, καμπανούλες
κρεμαστές μικρές χαρούλες,
και μπαμπάκι αντί για χιόνια
στα μικρά του δέντρου κλώνια.
Μπάλες μπάλες και κεράκια
κι αναμμένα φαναράκια,
και παιχνίδια κι αγγελούδια
κι άλλα χίλια δυο καλούδια.
Κάτω χαμηλά στη βάση
μάγοι και βοσκοί έχουν φτάσει,
και προς της κορφής τα μέρη
φέγγει λαμπερό ένα αστέρι.
Βοριάς βογγάει στο σκοτεινό
του Δεκεμβρίου βράδυ
κι ένα ψυχρό χιονόνερο
φέρνει το αγιοκέρι.
Τι κι αν στο μαύρο ουρανό
απλώνεται σκοτάδι
πάνω απ’ τη φάτνη ασύγκριτο
φεγγοβολά ένα αστέρι.
Ένα αστέρι λαμπερό
απόψε θα φωτίσει
και φως σ’ όλη τη γη
άφθονο θα σκορπίσει.
Θα συνοδεύει το Χριστό
στης Βηθλεέμ τα μέρη
και εις την ανθρωπότητα
ειρήνη πια θα φέρει.
Ήταν μια νύχτα φωτισμένη
μια αστροφεγγιά, μια ξαστεριά
κι ήταν θαρρείς αδελφωμένα
άνθρωποι, δέντρα και θεριά.
Είχε κινήσει κι ένα αστέρι
από τη βαθιά ανατολή
και ουρανοδρόμιζε να φέρει
στη γης το φέγγος το πολύ.
Ένα γαλήνιο καραβάνι
τρεις μάγοι πάνε βιαστικά
σμύρνα χρυσάφι και λιβάνι
κρατούσανε ευλαβικά.
Στη Βηθλεέμ έχουνε φθάσει
από πορεία μακρινή
βρίσκουν αλλιώτικη την πλάση,
είχαν ανοίξει οι ουρανοί.
Η ώρα που διαβάζετε κάποιο βιβλίο με Χριστουγεννιάτικα παραμύθια στα παιδιά είναι η ιδανική για να εντάξετε και ένα Χριστουγεννιάτικο ποίημα αγάπης. Είτε διαβάζετε πριν τον ύπνο, είτε οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας, η ανάγνωση ενός ποιήματος που υμνεί την αγάπη θα δώσει στα παιδιά πολλή τροφή για σκέψη σχετικά με το πραγματικό νόημα της γιορτής.
Χριστούγεννα σιμώνουν
μεγάλη εορτή
χαρά σ’ όλο τον κόσμο
χαρά σ’ όλη τη γη.
Στο δέντρο του Χριστού μας
ολόχαρα παιδιά
εμπρός ας τραγουδούμε
μ’ αγάπη στην καρδιά.
Τα χέρια σας δώστε αδέρφια ξανά
γεννιέται ο Χριστούλης σε στάβλου γωνιά.
Μαζί μονιασμένοι και με μια καρδιά
στον κόσμο να φέρουμε πάλι χαρά.
Τα χέρια σας δώστε αδέλφια ξανά
να δούμε τον ήλιο να χαμογελά.
την θλίψη να διώξουμε από την ψυχή
κι αγάπη να φέρουμε σ’ όλη τη γη.
Ο Άη Βασίλης στο μυαλό μου
μέρες τώρα έχει θρονιάσει,
σαν τι δώρα θα μου φέρει;
Φέτος, λες να με ξεχάσει;
Α! πα! πα! Δεν το πιστεύω,
μα τον έχω τόση έγνοια,
τον καλό τον Άη Βασίλη,
με τα άσπρα του τα γένια.
Θα μου φέρει τάχα τότε,
καραμούζα, φασουλή;
Φτάνει μόνο μην ξεχάσει
και τ’ αντικρινό παιδί.
Που δεν έχει ούτ’ ένα τόπι,
και το συμπονάω τόσο…
Άη Βασίλη, αν το ξεχάσεις
το δικό μου θα του δώσω.
Ένα από τα πράγματα που τα παιδιά αγαπούν περισσότερο τα Χριστούγεννα είναι τα έλατα. Κι ενώ όλοι ξέρουμε το κλασικό τραγούδι με το έλατο, υπάρχουν αρκετά ακόμη ποιήματα που μιλούν για το φωτισμένο δέντρο που στολίζει το σαλόνι μας. Βρήκαμε τα πιο ωραία Χριστουγεννιάτικα ποιήματα για έλατα για να τα διαβάσετε μαζί με τα παιδιά.
Χριστουγεννιάτικο εσύ δεντράκι
με τα κεράκια τα πολλά
τι θα μου φέρεις για παιχνιδάκι
απ’ τα πολλά σου τα καλά;
Παιδιά κοιτούν τα χρυσά σου κάλλη
καθένα τόσο λαχταρά
για να μοιράσεις τα δώρα πάλι
να τους χαρίσεις τη χαρά.
Μικρό δεντράκι αγαπημένο
τέτοια ομορφιά έχει κανείς;
Με τι λαχτάρα περιμένω
κάθε χρονιά για να φανείς!
Το δέντρο στολισμένο,
καμαρώνει φουντωμένο,
και τριγύρω τα παιδιά,
τραγουδάνε με χαρά.
Τα φωτάκια του φωτίζουν,
καμπανούλες το στολίζουν,
φάτνη, άστρα και παιχνίδια,
και χρωματιστά στολίδια.
Δέντρο χριστουγεννιάτικο και ποιος θα σε στολίσει,
ποιος με παιχνίδια ολόμορφα θα ‘ρθει να σε γεμίσει;
Στα φύλλα και στα κλώνια σου θα ‘χεις σωρούς τα χιόνια
κι όλόγυρά θα κρέμονται κουκλίτσες και μπαλόνια.
Και στην ψηλή σου την κορφή χρυσό θα λάμπει αστέρι
αυτό που στη φτωχή σπηλιά τους Μάγους είχε φέρει.
Γύρω σου θα στηθεί χορός, τραγούδια θ’ αντηχήσουν
κι από χαρά κι ουράνιο φως όλα θα πλημμυρίσουν.
Δέντρο χριστουγεννιάτικο, χάρισε και σε μένα
κάτι από τα δωράκι σου τα χιλιοπλουμισμένα…
Η τέχνη συχνά μας βοηθάει να αφήσουμε πίσω το παλιό και να κάνουμε χώρο για το καινούριο. Καθώς αποχαιρετάμε λοιπόν τη χρονιά που πέρασε, οι στίχοι των ποιημάτων για την Πρωτοχρονιά μας δίνουν την έμπνευση που χρειαζόμαστε.
Είτε έχουμε κλείσει ένα ταξίδι στη Φινλανδία, είτε το πολύ πολύ να καταφέρουμε να πάμε με τα παιδιά κάποια μονοήμερη κοντά στην Αθήνα, εκείνο που έχει σημασία είναι να περάσουμε ποιοτικό χρόνο μαζί σαν οικογένεια και τα ποιήματα είναι ένας φανταστικός τρόπος για να το πετύχουμε.
Τα παρακάτω ποιήματα για την Πρωτοχρονιά είναι τα πιο διασκεδαστικά που μπορέσαμε να βρούμε για παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού.
Το χιόνι πέφτει από ψηλά,
ξημέρωσε Πρωτοχρονιά,
και γέμισαν οι κλώνοι.
Ο Άι Βασίλης τη νυχτιά,
φέρνει τα δώρα στα παιδιά,
που τραγουδούν ακόμη.
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,
σε κάθε σπίτι και γωνιά,
για να χαρούνε όλοι.
Και με τη νέα τη χρονιά,
υγεία, αγάπη και χαρά,
να ‘ρθει στη χώρα όλη.
Ο Άι Βασίλης έρχεται
με γέλια και με δώρα.
Καινούριος χρόνος έφτασε
μ’ ελπίδες και χαρά.
Ο άλλος χρόνος γέρασε
και φεύγει μακριά μας.
Σαν όνειρο επέρασε
με την Πρωτοχρονιά.
Ο Άι Βασίλης έρχεται
καινούριος χρόνος έφτασε.
Ο άλλος χρόνος γέρασε
σαν όνειρο επέρασε.
Όλοι μαζί πάλι,
παιδιά Ήλθ’ η χρυσή,καλή χρονιά.
Γιορτάστε την Πρωτοχρονιά
με μια καρδιά και με χαρά.
Βράδυ της Πρωτοχρονιάς,
έξω κρύο και χιονιάς
και βοριάς σφυρίζει.
Στο τραπέζι το στρωτό,
τ’ αναμμένο θυμιατό
ευωδιές σκορπίζει.
Μ’ αγωνία τα παιδιά
κι ανυπόμονη καρδιά,
κάποιον καρτερούμε:
Ασπρομάλλη, γελαστό,
μ’ ένα σάκο γεμιστό,
που θα μοιραστούμε.
Το ρολόι μας γυρνά
κι ο βοριάς λυσσομανά.
Τι κακοκαιρία!
Θε μου, κάνε να βιαστεί
μην τυχόν κι αποκλειστεί
μες την Καισαρεία.
Καλώς μας ήρθες τέτοια ώρα
πως σε προσμένουν τα παιδιά
μες στο σακί να φέρεις δώρα
αυτή την όμορφη βραδιά.
Η κάθε ελπίδα μας ν’ ανθίσει
με την καινούργια την αυγή
καν’ την αγάπη να καρπίσει
Άγιε Βασίλη μας στη γη.
Απόψε αυτή η νύχτα
αργεί να ξημερώσει
απόψε αυτή η νύχτα
δε λέει να τελειώσει.
Βάλτε τα παπούτσια σας
στην πόρτα του σπιτιού
ν’ αφήσει ο Αϊ Βασίλης
τα δώρα του κουτιού.
Αι Βασίλης έρχεται
Έρχεται με δώρα φορτωμένος
κούκλες, δένδρα χιονισμένα
και τρέχει ολούθε ευτυχισμένος
με τα κάτασπρά του γένια.
Και λέει με χαρά,
σ’ όλα τα καλά παιδιά
«Δώστε – δώστε παιχνιδάκια
σ’ όλα τα φτωχά παιδάκια».
Όποιος γύρω του σκορπά
χαρά, γέλιο, ηρεμία
μέσα του, θε να σκιρτά
η χαρά, η ευτυχία.
Έλα από τα ξένα
κι από τα μακρινά,
φέρε ονειρεμένα
δώρα στα παιδιά.
Τον παλιό το χρόνο
διώξε κι έλα εσύ,
μη μας έλθεις μόνο
με κλειστή ψυχή.
Τι χαρά που φέρνει
φέγγει ο ουρανός,
λάμπει νέο αστέρι
με καινούργιο φως!
Εκτός από τα ελληνικά, υπάρχουν και Χριστουγεννιάτικα ποιήματα στα Αγγλικά για παιδιά που μπορούν να τα βοηθήσουν να μάθουν καινούργιες λέξεις ή να έρθουν σε επαφή με την κουλτούρα των αγγλόφωνων χωρών. Ελπίζουμε τα παρακάτω Χριστουγεννιάτικα ποιήματα στα Αγγλικά να γεμίσουν το σπίτι ή την τάξη με χαρά.
The golden Christmas stars shine down
With a cheerful Christmas glow,
And twinkle a Yuletide message
To the busy world below;
They tell of the peace and good will
The Christmas time brings to earth,
The peace and good will all should feel
At this season of joy and mirth.
Five little reindeer playing in the snow
The first one said, “Can you see my nose glow?”
The second one said, “Listen to me sing!”
The third one said, “I can hear the bells ring.”
The fourth one said, “Let’s eat the pie!”
The fifth one said, “I’m ready to fly.”
Then clomp went their hooves
And the snow fell white
As the five little reindeer flew out of sight.
I heard the bells on Christmas Day
Their old, familiar carols play,
And wild and sweet
The words repeat
Of peace on earth, good-will to men!
Πολλοί ποιητές έχουν γράψει ποιήματα για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Μίλτος Σαχτούρης και ο Οδυσσέας Ελύτης.
Πολλοί επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν κάποιο ποίημα για τα Χριστούγεννα στις ευχετήριες κάρτες τους. Παράλληλα τα Χριστουγεννιάτικα ποιήματα για παιδιά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ενδυνάμωση των γλωσσικών δεξιοτήτων.
Υπάρχουν τόσο ελληνικά όσο και αγγλικά ποιήματα για παιδιά νηπιαγωγείου που μπορούν να τα βοηθήσουν να μάθουν καινούργιες λέξεις ή να έρθουν σε επαφή με την κουλτούρα των αγγλόφωνων χωρών.
Μπορεί να βρει κανείς ποιήματα για τα Χριστούγεννα από γνωστούς ποιητές που είτε υμνούν τη γιορτή, είτε προσφέρουν μια πιο σκεπτική ματιά. Επίσης υπάρχουν ποιήματα για παιδιά με θέματα όπως τα αστεράκια, τα αγγελάκια, ο Άγιος Βασίλης και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
